Een Houten Appel.

Het is over
Het begon als liefde op het eerste gezicht. Uit het raampje van de trein zag ik haar enorme voorgevel. Ze knipoogde verleidelijk naar me en mijn pubergeest sloeg direct op hol. Ik vroeg haar voorzichtig of ze van uitgaan hield. Niet veel later was ik onderdeel van haar uitbundige levensstijl. Ik voelde mij meteen bij haar thuis en wat hebben we genoten: samen feesten, fijne sex en pizza op bed. We hielden allebei niet van opruimen en het was altijd een teringzooi. Mijn ouders waren lekker ver weg en daar konden we hard om lachen. Ze zouden eens moeten weten.
De laatste tijd heb ik nogal veel ruzie met Utrecht. De relatie tussen ons gaat al tijden stroef. Afgelopen donderdag werden we het bijvoorbeeld niet eens over de huur. Ze vraagt erg veel geld om bij haar te mogen slapen. Nu, na een aantal jaar samen zijn, voel ik me tot op het bot geribd.
Een goede relatie verbreek je niet meteen als het even niet goed gaat, maar dit geruzie gaat verder dan een domme onenigheid. Utrecht maak steeds meer criminele vrienden en flirt zelfs met junkies. Bovendien wordt ze zelf ook steeds asocialer. Begin vorig jaar begonnen mijn irritaties te komen. In het weekend zat ik steeds vaker alleen, terwijl zij tot diep in de nacht doorging. Ik wilde niet weten wat ze uitspookte, maar soms las ik toch in de krant wat er was gebeurd.
Wanneer we samen uitgingen werd het eigenlijk nooit meer gezellig. Veel liever zat ik in Maastricht. Soms voelde ik me schuldig over dit vreemdgaan, maar het kon Utrecht weinig schelen waar ik uit hing. Bovendien doet Utrecht niet aan geborgenheid. Dat is niet haar ding. Een vies gezicht maakte me het herhaaldelijk vaak duidelijk dat ze het ook niet wilde proberen.
Gisteren heb ik het uitgemaakt. Als ik een nieuwe woning heb, verhuis ik. Zij mag het huis hebben. Ze zal wel snel iemand anders vinden om mee te leven, daar heeft Utrecht nooit moeite mee gehad.
Ik weet niet of ik Utrecht nog een tweede kans ga geven. Misschien als ze weer eens een keer heel lief naar me lacht. Ze weet hoe dat moet, dat weet ze maar al te goed. Ik zie het haar nu weer doen bij de nieuwe lading studenten. Maar niet naar mij. Utrecht, lieve Utrecht, wat ga ik je missen. Vergeet niet op jezelf te letten. We houden nog contact.

Omdat ik het zo goed geschreven vond! ! ! Meer kan deze blogger er niet over kwijt. Geen shit, geen fuck geen gezeik, past precies in mijn straatje. Geweldig om je weer eens een keer gesproken te hebben.