Marjolein een Liefdesbrief !

Waren het zinnige dagen of slechts een flirt, een oprisping van gevoelens tussen twee tevreden mensen met allebei hun eigen toekomst. Was het een donderslag bij heldere hemel dus een gedicht met een bewust einde. Was jij slechts een schim die straks weer tot het verleden hoort, iemand die je over 15 jaar gaat Hyven, of is ze werkelijk gebeurd en blijft ze deel uit maken van je innerlijke ziel, je eigen leven. De liefde voor haar is altijd wel een beetje blijven doorzeuren in mijn hart, nooit ging het echt over en daarom maakte ik veel fouten. Soms versierde ik haar op de verkeerde momenten, maar die borrels samen maakten me soms gek van verlangen en dan wilde ik maar een ding, haar ! Maar toch, zij raakte verliefd en ik moest aan de kant, bewust gekozen of niet, ik respecteerde haar keuze. Toch zal zij altijd in dat hart van mij kloppen, altijd diep indruk bij mij achterlaten. Ik zie haar nog lopen de eerste keer dat ik haar zag, de frisse oogopslag, de mooie lach, waar ging het mis? Soms is tijd de dood van de liefde, de relatie van de ander maakt de een kapot waardoor de ander weer vlucht. Liefde was bij ons een ziekte die zich ontwikkelde tot liefde en misschien wel tot houden van. Soms kan een ander het misschien wel beter beschrijven als de schrijver zelf.
Nu zijn we vrienden, misschien niet voor het leven, maar vrienden. Jouw mooie gezicht blijft anoniem, ik zal je niet laten zien. Maar je weet dat je me kracht geeft, ik hou van je! Dat weet jij, dat weet ik.

Beste schat, we hebben fouten gemaakt, ik heb fouten gemaakt, vergeef me mijn liefde.

En toch geef je me kracht!
Kus

Welterusten liefste!